Hoe het begon...

Walt Disney

Lang lang geleden, toen de dieren nog spraken, kwam er een vrolijke, blije baby ter wereld: ik dus! Mijn ouders noemden mij Elly (wat ik trouwens een héél mooie naam vind, dank je wel ouders!) maar eigenlijk voelde ik mij vaak een Alice... Alice in wonderland.

Volgens mijn ouders -ik was er zelf wel bij, maar de herinneringen van mijn eerste levensjaren zijn wat vaag- was ik nieuwsgierig, fantasierijk en creatief. Soms voelde ik mij klein, als jongste tussen twee véél oudere zussen, maar meestal voelde ik mij groot, gezien ik al heel snel een groeispurt kreeg en boven iedereen in de klas uit toornde, zélfs de jongens!

Ik was toen geen echt meisje-meisje, maar beleefde avonturen met de buurjongens, want ja, ik was het enige meisje in de buurt én in mijn maat waren er maar weinig roze bloemenjurkjes te vinden. Die waren trouwens niet handig om in bomen te klimmen of op safari te gaan in de bossen in de buurt.

Toch was er wel iets meisjesachtig aan mij: ik knutselde graag... en veel... en vaak! Mijn ouders konden niet genoeg papier, lijm, potloden, verf e.d. aanslepen, net zo min als er genoeg plaats was om alles tentoon te stellen.


Als ik niet zat te knutselen, dan las ik wel in boeken om te bekomen van mijn wilde avonturen. Want vaak wilde ik ook alleen zijn, en mij amuseren met mijn Playmobil of mijn imaginair vriendje: een spookje met de naam Klippie.

Walt Disney

Toen ik oud genoeg was, mocht ik EINDELIJK naar de muziekschool! Want net als mijn mama en mijn grote zus wilde ik leren piano spelen! Dat ik daarvoor ook de zanglessen moest doorstaan, nam ik er graag bij. Ook al was het redelijk teleurstellend dat ik bij samenzang steeds met de jongens moest mee zingen, omdat ik niet zo hoog kon als de meisjes én daar ook te veel bovenuit stak.

Niet dat ik zingen niet leuk vind hoor, maar geef mij maar een leuk deuntje op de radio om mee te zingen of eens een leuke karaoke- of Sing Star-avond! Ik liep (en loop) dus regelmatig zingend door het huis en het is vaak een geluk dat er niemand met mij aan carpooling doet! :-)

Na het pianospelen -wat niet meer te combineren viel met mijn studies Latijn-Wiskunde- ben ik toch nog muzisch bezig gebleven. Maar daarover meer in een andere post.

Groetjes,
Elly-ce in Wonderland